حوزه علمیه خواهران در بیانیه‌ای تاکید کرد: ملتی که دشمنی با ظالمان و حمایت از مظلومان در آن نهادینه شده است و این مقابله با ستم و ستمگران را در میراث اعتقادی خویش از آغاز حیات طیبه‌اش به ارث برده است، کجا می‌تواند بنشیند و ناظر فجایع اسراییل جنایتکار علیه ملت مظلوم فلسطین باشد. ستم شصت‌ساله‌ای که هر روز به دامنه آن افزوده می‌شود.
ملتی فقیر، در بند، در محاصره و بی‌یاور که ساکنان و مالکان اصلی سرزمین بیت المقدسند اسیر جنایات اسراییلند و جهان‌خواران با دست‌های آلوده فرزند نامشروعشان اسراییل غاصب هر جنایتی را درباره آنان مرتکب می‌شوند. روزی بر آن سرزمین نمی‌گذرد که دست ناپاک صهیونیست‌ها به جنایتی آغشته نشده باشد، روزی نیست که مصادره اموالی، غصب ملکی و خانه‌ای، آوارگی خانواری، شهادت کودک و جوان و پیری، دستگیری بی‌گناهی از سوی غاصبین اسراییلی انجام نشود. جنایت جزو ذات این رژیم منحط متجاوز شده است، گویا اگر روزی خانه‌ای را بر سر ساکنان بی‌گناه و بی‌دفاع فلسطینی خراب نکند و یا اگر مزرعه‌ای را که نان‌آور یک خانوار فقیر روستایی است با کمال وقاحت برای گسترش شهرک‌سازی‌هایش ویران نسازد، اگر خانواده‌ای را از زادگاهش آواره نکند، اگر خونی نریزد، اگر عابر بی‌گناهی را بی‌جرم و تقصیر دستگیر نسازد و اگر هواپیماهایش مردم بی‌گناه غزه را گه گاه بمباران نکند، اگر راه نمازشان را به مسجد الاقصی نبندد، اگر سخت‌ترین تحقیرها و خشونت‌ها را بر فلسطین محاصره شده و تحریم شده اعمال نکند گویا نمی‌تواند آن روز را به پایان ببرد.
چنین رژیم جنایت پیشه ملحد و کافرکیشی با حمایت‌های بی‌دریغ غرب و در رأس آن آمریکای جهان خوار و در سایه سکوت رسانه‌های بین‌المللی، در نهایت بی‌شرمی، آشکارا هر روز بر دامنه ستم و جنایتش بر آن ملت می‌افزاید.
کجا ایران اسلامی می‌تواند با میراث بزرگ و آسمانی اسلام نابش بایستد و فقط تماشاگر باشد، ملتی که فرمان اولیای الهی خویش را در گوش جان محفوظ داشته است که فرموده‌اند: دشمن ستمگران و یاور ستمدیدگان باشید. چنین ملتی کجا و چگونه توانایی ایستادن و تنها نظاره‌گر بودن و بی‌تفاوت ماندن را در برابر چنین ستمی دارد؟ در حالی که شالوده حیات پاک هر مسلمانی با آزادگی و حریت و دوری از ذلت پذیری عجین شده است.
فرمان تاریخی بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران رضوان الله تعالی علیه در سال های آغازین انقلاب در انتخاب آخرین جمعه ماه رمضان هر سال به عنوان روز قدس، آغاز مقابله کشورهای اسلامی علیه تجاوز صهیونیستی محسوب می‌شود.
تدبیر خردمندانه‌ای که نقاط عطف تاریخ معاصر ما را در برابر جامعه کفر جهانی به همه ملت‌های آزادی‌خواه و خداباور گوشزد می‌نماید.
در مقابل سکوت رژیم‌های وابسته عربی منطقه در مسئله فلسطین و حمایت‌های فراگیر غربیان از غاصبان سرزمین بیت‌المقدس، انتخاب آخرین جمعه ماه رمضان به عنوان روز جهانی قدس آغاز ایجاد جبهه واحد همه امت اسلامی علیه تجاوز صهیونیستی به شمار می‌رود. روزی که معمار بزرگ انقلاب اسلامی ایران همه ملت‌ها را به قیام و اعتراض علیه کفر جهانی و ستم مغربیان و جنایات صهیونی فرا خوانده است.
همه دانشوران و آینده‌نگران می‌دانند اکنون فلسطین خط اول جبهه اسلام و اسلامیان علیه متجاوزان صهیونی غربی است، جبهه‌ای که نباید فراموش شود و بی‌یاور بماند و نباید با سکوت با آن روبرو شد، زیرا دشمن وقیح‌تر و جنایت‌کارتر از آن است که فقط به خاک فلسطین چشم دوخته باشد، او در خواب‌های آشفته‌اش حکومت از نیل تا فرات را می‌بیند و قصد براندازی هر حرکت ضدصهیونیستی را در جهان دارد و با تمام قوا می‌کوشد تا با هم‌دستی حکومت‌های دست‌نشانده عربی منطقه هر اعتراض و خداخواهی و حق جویی جوامع اسلامی را سرکوب کند، دامنه این نفاق و آتش این فتنه عظیم هم اکنون از یمن تا لیبی گسترده شده است و عراق، سوریه، افغانستان، لبنان و بحرین را نیز به آتش ناامنی، تفرقه‌افکنی، برادرکشی و اختلافات قومی، زبانی، دینی و نژادی گرفتار کرده است.
روز قدس مهم‌ترین روز برای ایجاد وحدت اسلامی و هنگامه خیزش ملت‌های مسلمان تحت ستم و رویارویی با صهیونیست ملحد است.روزی که از نکات عطف تاریخ انقلاب ملت ما به شمار می رود چنان که مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای مدظله العالی بارها و بارها اهمیت آن را گوشزد فرموده و استمرار آن را تذکر داده‌اند.
مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران ضمن محکوم کردن اقدامات ددمنشانه رژیم صهیونیستی از آحاد ملت ایران دعوت می‌کند تا با حضور حماسی در راهپیمایی این روز انزجار خود را از وحشی‌گری‌های این رژیم منحوس وتوطئه های آن نشان دهند و هم‌بستگی خود را با ملت مظلوم فلسطین به نمایش گذارند.
من در طى سالیان دراز، خطر اسرائیل غاصب را گوشزد مسلمین نمودم، که اکنون این روزها به حملات وحشیانه خود به برادران و خواهران فلسطینى شدت بخشیده است، و به ویژه در جنوب لبنان به قصد نابودى مبارزان فلسطینى، پیاپى خانه و کاشانه ایشان را بمباران مىکند. من از عموم مسلمانان جهان و دولت هاى اسلامى مىخواهم که براى کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن به هم بپیوندند. و جمیع مسلمانان جهان را دعوت مىکنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است، و مىتواند تعیینکننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان «روز قدس» انتخاب، و طى مراسمى همبستگى بین المللى مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونى مردم مسلمان اعلام نمایند. از خداوند متعال پیروزى مسلمانان را بر اهل کفر خواستارم.» (صحیفه امام، ج9، ص: 267)
چقدر سعى كرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند در طول اين سالها كه روز قدس را كه نماد صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى حق در مقابل باطل است، تضعيف كنند. روز قدس نشان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى حق و باطل، صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى عدل در مقابل ظلم است. روز قدس فقط روز فلسطين نيست؛ روز امت اسلامى است. روز فرياد رساى مسلمانان عليه سرطان كشنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى صهيونيزم است كه به وسيله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى دست متجاوز اشغالگران، مداخله كنندگان، قدرتهاى استكبارى به جان امت اسلامى افتاده است. روز قدس چيز كوچكى نيست. روز قدس يك روز جهانى است. يك پيام جهانى هم دارد. نشان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى اين است كه امت اسلامى اولاً زير بار ظلم نميرود، ولو اين ظلم از پشتيبانى بزرگترين و قدرتمندترين دولتهاى عالم برخوردار باشد.
بيانات امام خامنه اي درتاريخ(۱۳۸۸/۰۶/۲۹)
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِكَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین.
خدایا قرار بده برایم در آن به سوى خوشنودىهایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى وقرار بده بهشت را برایم منزل وآسایـشگاه اى برآورنده حاجتهاى جویندگان
پیشگویی پیامبر از شهادت امام علی (ع)
شهادت مولی علی (ع) را پیامبر اکرم (ص) به هنگام نزول آیه 1 و 2 سوره عنکبوت پیشگویی کرده بود، که سخن از امتحان است.
مولی علی (ع) با یادآوری خاطره ای از پیامبر، مسئله شهادت خود را پرسید.
فرمود آیا پس از اتمام «جنگ احد» که من سعادت شهادت را نداشتم، و بر من گران آمد، شما نفرمودید بشارت باد بر تو که شهادت در انتظارت نشسته است؟ !
پیامبر (ص) فرمود: همینطور است! حال بگو «فکیف صبرک اذن » در آن هنگام صبرت چگونه است؟
مولی (ع) گفت: شهادت جای شکیبایی و صبر ندارد، بلکه جای شکر و سپاس دارد. (1)
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
در روایتی جابر بن عبدالله انصاری آورده است که پیامبر (ص) به امام علی (ع) فرمود: تو جانشین منی و تو را خواهند کشت و سرانجام این محاسنت به خون سرت خضاب خواهد شد. (2)
در روایتی آمده است عائشه گوید: «رایت النبی التزم علیا و قبله » پیامبر را دیدم، علی (ع) را در آغوش گرفته، او را می بوسد و می فرماید: «بابی الوحید الشهید» پدرم فدای شهید تنها! (3)
در روایاتی پیامبر (ص) قاتل امیرمؤمنان علی (ع) را شقی ترین مردم و یا شقی ترین این امت نامیده است. (4)
آگاهی امام علی (ع) از شهادت خود
و شخص امیرمؤمنان علی (ع) نیز بارها شهادت خود را پیشگویی کرده بود و فرموده بود که محاسنم به خون سرم خضاب خواهد شد و کاملا قاتل خویش را می شناخت!
در آخرین ماه رمضان عمر مبارکش، که در شب بیست و یکم آن به شهادت رسید فرمود:
«اتاکم شهر رمضان و هو سید الشهور و اول السنة » ماه رمضان فرا رسید که بهترین ماهها است و اول سال «سالکان الی الله » است «و فیه تدور رمی السلطان » آسیاب ذات مقدس ربوبی در آن می چرخد، کنایه از آنکه خداوند احسانش را بین بندگان خود به گردش درآورده است. «الا و انکم حاجوا العام صفا واحدا و آیة ذلک انی لست فیکم » امسال حج انجام می دهید به آن نشانه که دیگر علی را در جمع خود نمی بینید. (5)
امام علی (ع) یک عمر بی صبرانه در انتظار شهادت بود و در آخرین رمضان حال و هوای دیگری داشت، هر روزی که از ماه رمضان می گذشت، زمان وصل حضرت نزدیک می شد، او حال ویژه ای می یافت.
وعده وصل چون شود نزدیک
آتش عشق بیشتر گردد
شب نوزدهم میهمان دخترش «ام کلثوم » بود و با ساده ترین افطار، روزه اش را به اتمام رساند و تا صبح بیدار بود.
دخترش به بابا عرض کرد: «ما هذا الذی قد اسهرک؟» چرا امشب بیداری؟ چه حادثه ای بیدارت نگاه داشته است؟
حضرت فرمود: «انی مقتول لو قد اصبحت » به هنگام صبح بر من ضربت خواهند زد، ضربتی که به شهادت ختم می گردد. (6)
آن شب جهان هستی نگران علی (ع) بود! مرغابیها به هنگام خروج مولی از خانه ناله زدند، گوئیا به آنان الهام شده بود که مولی را از دست می دهند.
مولی به نماز صبح ایستاد، سوره حمد را خواند، سپس سوره انبیاء را آغاز کرد و یازده آیه خوانده بود که ناگاه اشقی الاولین والآخرین، ضربت بر فرق نازنینش فرود آورد. (7)
به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را
به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را
به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم
که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را
همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند
ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را
تنها جمله ای که به هنگام فرود آمدن ضربت بر فرق نازنین علی (ع) از حضرت شنیده شد، این بود که «فزت و رب الکعبة » به خدای کعبه رستگار شدم! (8)
«فائز» برنده مرحله پایانی مسابقه است و فرق آن با «فلاح » این است که فلاح از بند رستن است. چه بسا کسانی که در مراحلی از یک مسابقه برنده باشند، اما سرانجام در مرحله پایانی ببازند، برنده واقعی آن است که در مرحله پایانی و به اصطلاح «فینال مسابقات » مدال پیروزی را نصیب خود سازد، و امام علی (ع) خود را برنده این مرحله می داند.
رفتار مولی در فاصله ضربت تا شهادت
و اینک فهرستی از رفتار مولی (ع) از زمان ضربت تا شهادت:
1- گفتن جمله «فزت و رب الکعبة » به هنگام فرود آمدن ضربت.
2- فرمود: «لایفوتنکم الرجل » ابن ملجم را دستگیر کنید. (9)
این بزرگترین توطئه گر و شقی ترین که انسانیت را به ماتم نشاند، نباید از معرکه بگریزد، باید دستگیر گشته به سزای جنایت ننگین خود برسد.
3- سفارش به برخورد انسانی با قاتل «اطیبوا طعامه و الینوا فراشه » (10) غذاهای خوب و بستر نرم به او دهید.
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا
و در روایتی هست فرمود: «اطعموه من طعامی و اسقوه من شرابی » (11) از همان غذایی که به من می دهید و با همان نوشیدنی که از من پذیرایی می کنید، از قاتلم پذیرایی کنید.
4- سفارش فرمود: «ایاکم و المثله…» او را شکنجه نکنید، اعضایش را نبرید، نگوئید چون علی را کشته باید او را تکه تکه کنیم که پیامبر (ص) فرمود: سگ هار را هم مثله نکنید. (12)
5- فرمود ابن ملجم را نزدم بیاورید، او را نزد مولی آوردند.
حضرت به او فرمود: «ای عدوالله لم احسن الیک » هان دشمن خدا آیا به تو احسان نکردم؟
گفت: بله.
سپس فرمود: «فما حملک علی هذا؟» چه چیزی تو را به این جنایت واداشت؟
این شقی پست پاسخ داد که شمشیرم را چهل روز تیز کردم و از خدا خواستم که بدترین خلق خدا را با آن بکشم!
مولی علی (ع) فرمود: تو خود بدترین خلق خدایی و با همین شمشیر کشته خواهی شد. (13)
6- برای مولی طبیب آوردند، طبیب تا زخم مولی را دید گفت: «وصیتی دارید بفرمائید» که دیگر کار تمام است و زخم به مغز رسیده است. (14)
طبیبا وامکن زخم سرم را
مسوزان قلب زینب دخترم را
ببند آنگونه زخمم را که در قبر
نبیند فاطمه زخم سرم را
در و دیوار مسجد هست شاهد
که من گفتم اذان آخرم را
وداع زندگی را گفتم آنروز
که زد در کوچه قنفذ همسرم را
7- برخی از سفارشها و وصایایی که در این مدت فرموده است عبارتند از:
1- سفارش به تقوی و پرهیز از دلبستگی به دنیا و زهد در آن.
2- کار برای خدا.
3- یار مظلوم و دشمن ظالم بودن.
4- دعوت به نظم و برنامه ریزی در زندگی.
5- تلاش برای ایجاد آشتی و صفا در جامعه.
6- سفارش به زندگی و تامین نیاز یتیمان.
7- سفارش به همسایه شایسته بودن.
8- سفارش به انس و عمل به قرآن.
9- سفارش به نماز.
10- سفارش به خانه خدا و حج.
11- سفارش به جهاد با مال و جان و زبان در راه خدا.
12- سفارش به صمیمیت و دوستی و پرهیز از قهر و کینه توزی.
13- سفارش به اینکه در قصاص ابن ملجم زیاده روی نشده، او را به یک ضربت بکشید که او بیش از یک ضربت نزده است.
14- سفارش به زکوة.
15- سفارش به رسیدگی به مشکل فقرا و محرومان.
16- سفارش به حمایت از ذریه پیامبر و دفاع از آنها.
17- سفارش به تکریم اصحاب شایسته پیامبر اکرم (ص) .
18- سفارش به برخورد شایسته با زنان.
19- سفارش به انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر و اینکه پیامدترک آن بسیار وخیم است.
20- سفارش به توحید و دوری از شرک به هر نوع آن.
21- سفارش به برپایی سنت پیامبر (ص) .
22- سفارش به حریم نگهداری برای ذات تقدس ربوبی در آشکار و نهان.
23- سفارش به روزه که زکات بدن است.
24- سفارش به شرکت در مجالس ذکر و یاد خدا.
25- سفارش به گذشت.
26- سفارش به زندگی انسانی با مردم. (15)
اینها برخی از وصایای مولی علی (ع) چه به صورت جمعی و یا به صورت فردی در این مدت بوده است.
8- اندکی قبل از شهادت فرمود: مرگ برای من میهمان ناخوانده و ناشناس نیست، مثل من و مرگ، مثل لب تشنه ای است که بعد مدتها به آب برسد و همانند کسی است که گمشده ارزشمندی داشته باشد و بعد مدتها آن را بیابد. (16)
9- و سرانجام آخرین جمله ای را که فرمود و به دیدار خدا رفت این بود که: «اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله » این جملات را گفت و در شب جمعه 21 رمضان سال چهل هجرت جهان انسانیت را به داغ نشاند و به فراق ابدی خود مبتلا ساخت. (17)
گفتنی ها در این زمینه بسیار است و علی (ع) دریاست و ما قطره ای ناچیز!
قلم در برابر کوه فضائل و شخصی که بر شاخسار فضائل نشسته، اظهار عجز می کند و زبان حالش این است که:
کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست
که تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم
پس همان به، که قلم را واگذاریم و از روح بلند مولی (ع) استمداد کنیم که همه ما را پیرو شایسته اش قرار بدهد. آمین رب العالمین.
پی نوشت ها:
1. نهج البلاغه، خطبه 156; بحارالانوار، ج 41، ص 7.
2. المعجم الکبیر، ج 2، ص 247.
3. تاریخ دمشق، ج 42، ص 549.
4. اسد الغابة، ج 4، ص 110; تاریخ دمشق، ج 42، ص 550; السیرة النبویة ابن هشام، ج 2، ص 249.
5. الارشاد، ج 1، ص 320; المناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 271.
6. الارشاد، ج 1، ص 16; اعلام الوری، ج 1، ص 310.
7. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج 7، ص 239.
8. بحارالانوار، ج 42، ص 288.
9. الامامة والسیاسة ج 1، ص 180.
10. انساب الاشراف، ج 3، ص 256; الامامة والسیاسة، ج 1، ص 181.
11. کشف الغمة، ج 2، ص 59.
12. نهج البلاغه، نامه 47; الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 435.
13. تاریخ طبری، ج 5، ص 145; الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 435.
14. مقاتل الطالبیین، ص 51; الاستیعاب، ج 2، ص 221.
15. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج 7، از صفحه 254 تا صفحه 263.
16. نهج البلاغه، نامه 23; بحارالانوار، ج 42، ص 254.
17. بحارالانوار، ج 42، ص 290.
منبع:حوزه نت
