اين يهوديانى كه شما امروز اسمشان را مى‏شنويد: موشه دايان، زلى اشكول، گلدا ماير، زهرمار! آخر ببينيد اينها از كجاى دنيا آمده‏اند؟! مدعى هستند كه اين سرزمين، سرزمين ماست. امروز در حدود سه ميليون نفر مسلمان، آواره از خانه و زندگى‏شان هستند. هدف مگر تنها همين است كه يك دولت كوچك در آنجا تشكيل شود؟ خيلى اشتباه كرده‏ايد، خيلى همه اشتباه مى‏كنيم. او مى‏داند كه يك دولت كوچك، بالأخره نمى‏تواند آنجا زندگى كند؛ يك اسرائيل بزرگ كه دامنه‏اش از اين طرف شايد تا ايران خودمان هم كشيده شود. به قول عبدالرحمن فرامرزى اين اسرائيلى كه من مى‏شناسم، فردا ادعاى شيراز را هم مى‏كند، مى‏گويد شاعرهاى خود شما هميشه در اشعارشان اسم شيراز را گذاشته‏اند مُلك سليمان! هرچه بگويى آقا! آن تشبيه است، مى‏گويد سند از اين بهتر مى‏خواهيد؟! مگر ادعاى خيبر را كه نزديك مدينه است، ندارند؟ مگر روزولت به پادشاه وقت عربستان سعودى پيشنهاد نداد كه شما بياييد اين شهر را به اينها بفروشيد؟ مگر اينها ادعاى عراق و سرزمينهاى مقدس شما را ندارند؟.

(مجموعه‏ آثاراستادشهيدمطهرى ج‏17 ص 291 )